Sunday, May 27, 2012

ග්‍රැෆික් බුවාගේ මොඩ් මණමාලි

මේ කතාවෙ කතානායක හාදයා ග්‍රැෆික් ඩිසයිනර් ( පරිඝණක ආශ්‍රයෙන් කරන චිත්‍ර/පිංතූර වැනි නිර්මානාත්මක දේ කරන ) කෙනෙක්. මිනිහට හැම දේම නියම පිළිවෙලට තියෙන්න ඕනා. පුංචි ඇදයක්, පලුද්දක්, වෙනසක් වුනත් හොඳින් පේන උකුසු ඇස් දෙකක් තමා මිනිහට තියෙන්නෙ. මිනිහගෙ රැකියාවට මේ සුවිශේෂ හැකියාව බොහොම වටිනවා. මිනිහ හදපු පරිඝණක පිටු/චිත්‍ර සැකැස්මක කිසිම වරදක් කියන්න බැහැ. මිනිහ හදපු දෙයක් දැක්ක ගමන් හඳුනගන්න පුලුවන් තරමටම මේ හැකියාව විශේෂයි.

රැකියාවට කොහොම වුනත් මිනිහගේ මේ හැකියාව මිනිහටම කරදරයක් වෙන වෙලාවලුත් තිබුනා. ලෝකෙ තියෙන බොහොම දේ ඉතින් සර්ව සම්පූර්ණ කලාත්මක දෙවල් නෙවෙයිනෙ. ඔන්න ඔහොම අසම්පූර්ණ, කලාත්මක නැති දේ මිනිහට ඇලජික් වගේ. දැක්කම පලු දානවා. ඔය හේතුව නිසාම මිනිහට ලේසියෙන් කෙල්ලෙක් වත් හිතට අල්ලන්නෙ නෑ. පව් අහිංසකයා, මිනිහගෙ හැකියාව නිසාම හිත හදාගන්න බැරිව ළතවෙවී හිටපු දවස් අනන්තවත් ඇති.

 
දවසක් මිනිහා අපිට කිව්වා, "මචං මම හෙට මනමාලියක් බලන්න යනවා, ෆෝන් එකෙන් වත් පොටෝ එකක් අරන් එන්නම්", කියලා. බුවාගෙ හැටි දන්න නිසා අපිත් කැමැත්තෙන් හිටියා කෙල්ලව බලන්න. මොකද මූට හිතට අල්ලනවා කියන්නෙ අනිවාර්යයෙන් පට්ටම ලස්සන කෙල්ලෙක් නෙ. තවත් දෙයක්, මේකා පින්තූර වල කොලිටිය ගැන උනන්දු නිසාම පාවිච්චි කලෙත් හොඳම කැමරාවක් තියෙන ෆෝන් එකක්. අපි ඒ දවස්වල ඒකට කිව්වෙ 'ෆෝන් කැමරාවක් නෙවෙයි, කැමරා ෆෝන්' එකක් කියල. ඉතින් ඕකෙන් ගන්න පින්තූරත් අපි ලඟ තිබ්බ ලඩි ෆෝන් වලින් ගන්න ඒව වගේ නොවෙයි, හොඳ පැහැදිලි
යි.

ඊලඟට බුවා මුණගැහිච්ච දවසක ෆෝන් එකෙ තිබිල පෙන්නුව ගෑනු ළමයෙකුගෙ පින්තූරයක්. කෙල්ලගෙ වරදක් නැහැ පෙනුමෙන් නම්. නමුත් ඒක අපේ ස්ටෑන්ඩඩ් එක නෙ. බුවාට නම් කෙල්ලව හිතට මදි වගේ. ඔය පිංතූරෙ බලබල මොනවද මුමුන මුමුන හිටියා. ටික දවසකට පස්සෙ වෙන යාලුවෙක් එක්ක කතා කර කර ඉන්න ගමන් ග්‍රැෆික් බුවාගෙ මනමාලි ගැන කතාවත් ඇදිලා ආවා.

"මචං අරූට සිරාම ලස්සන කෙල්ලෙක් සෙට් වෙලා නේද?"
"ඈ... ඒ කවද්ද?"
"මේ ළඟදි ඌ කෙල්ලෙක් බලන්න ගියෙ බං, ඇයි අපිටත් කිව්වෙ, මෙදා පාර නම් පට්ටම ලස්සන කෙල්ලෙක් බං හම්බ වෙලා
තියෙන්නෙ, මම හිතන්නෙ ඌ ඔය කෙල්ලව බඳී"
"මේ ළඟදි බලන්න ගිය කෙල්ල? ඌ කියපු විදිහට නම් බඳින එකක් නෑ"
"පලයං බං යන්න, ඒ කෙල්ලගෙ මූණ නිකන් වාත්තු කරලා වගේ බං එක කුරුලෑවක්, තිතක් නෑ. පොටෝ එකට ඔච්චරම ලස්සන නම් ඇත්තට මාර ලස්සන ඇති.
ඒ කෙල්ල බැන්දෙ නැත්තං මම බඳිනවා, අම්මප..."

මේ කතාවෙන් පස්සෙ මං හිතුවෙ අපේ ග්‍රැෆික් බුවා තවත් මණමාලියක් බලන්න ගිහින් කියල මටත් නොකියම. පෞද්ගලික දෙයක් නිසා බුවා කිව්වොත් මිසක් මේ ගැන අහන්නත් බෑ. කොහොම වුනත් මේ කියන පින්තූරේ බලන්න මටත් පුදුම ආසාවක් ආව මේ ගැන කියූ මිත්‍රයාගේ විතරය නිසා. මේ ගැන හිතේ නෝට් එකක් දමාගත් මම හෙමිහිට වෙලාවක ග්‍රැෆික් බුවාගේ මේ ගැන ඇහුවම බුවා කිව්ව ඒ ගෑනු ළමයා ගැන අදහස අත්හැර දැම්ම කියල.


මම, මේ ගැන හාරවුස්සන්නට නොගියත්, මා හා කලින් කථාකල යහලුවා මේ විස්තරේ දැනගත්තම පුදුම වුනා. 
"යකෝ මූ වගේ පිංගුත්තරයෙක්, ඔච්චර ලස්සන කෙල්ලක් වත් මූට ලස්සනට පේන්නේ නැත්නම් මූගෙ ඇස් වල දෝසයක් ද කොහෙද. ඔහොම ඉඳපන් ඌට එපානම් මම යනවා ඔය කෙල්ලව බලන්න...". යහලුවා වැඩේ ගැන ෆුල් සීරියස්. 

පස්සෙ වෙලාවක යහලුවා ග්‍රැෆික් බුවාට හොඳටම බැනවැදී ගැහැණු ළමයාගේ වතගොතයි ෆොටෝ එකයි ඉල්ලගෙන තිබුන.

එහම ඉල්ලගත්තු ෆොටෝ එක යාලුවා මටත් පෙන්නුව. "බලපන් මූට මේ වගේ කෙල්ලෙක්වත් ලස්සන නැත්නම් ඉතින්, කෙල්ලො ඒරොප්පෙන් ගේන්න වෙයි."

පින්තූරෙ දැක්කම මාව හොල්මන් වෙලා ගියා. ඒක මට ග්‍රැෆික් බුවා කලින් පෙන්නපු පිංතූරෙම තමා. නමුත් එහෙමත් නෙවෙයි වගේ. යහලුවා කිව්වා වගේම මුහුණ වාත්තු කලා සේ රන්වන් පාටයි, කම්මුල් ලා රෝස පාටයි. කලින් දුටු පින්තූරෙ තිබුනු කුරුලෑ කලැල් මොකුත් මේ පින්තූරෙ නෑ. ඇස් දෙකත් අමුතුම ලස්සනකින් බබලනවා වගේ. මේ පිංතූරෙ දැක්කම ඕන කොල්ලෙක් පිස්සු වැටෙනවා තමා. හැබැයි හිටියේ කලින් පින්තූරෙ ඉඳපු කෙනාම තමා. දැන් ලස්සන වෙලා. පට්ටම ලස්සන වෙලා.

මොකක් හරි විනාසයක් වෙන්නට යන බව ඉවෙන් වගේ තේරුනු නිසා මම මිතුරාට මොකුත් නොකියා ග්‍රැෆික් බුවා සොයා ගියෙමි. "උඹ අරූට දුන්නෙ මට පෙන්නපු ෆොටෝ එක නෙවෙයි නේද?"
  

ටිකක් වෙලා කල්පනා කළ ග්‍රැෆික් බුවාගේ මූන එක්වරම වෙනස් විය. එහි වූයේ අමතක වූ යමක් සිහි වූ බැල්මකි. "මේ.. මට ඒ කෙල්ලව ඇල්ලුවෙ නෑ නෙ මචං. පස්සෙ මම පොඩ්ඩක් එයාගෙ ෆොටෝ එක ටච් (touch) කලා කම්පියුටරේට දාලා, නිකන් කොහොම වෙයිද බලන්න. ඔරිජිනල් එක මගෙ අතින් මැකිච්ච නිසා එඩිට් (edit) කරපු එක තමා මම අරූට දුන්නෙ."

දෙයියෝ සාක්කි. ග්‍රැෆික් බුවා මුල්  පින්තූරය පරිඝණකයට ඇතුලත්කොට වෙනස් කොට ඇත. ( අද වනතෙක් ඔහු එසේ කලේ ඇයි දැයි මට හිතාගත නොහැක ). වෙනස් කරන ලද පින්තූරය සැබෑ ගහැණු ළමයාට වඩා ඉතාම ලස්සනය. ග්‍රැෆික් බුවාගේ වැඩක් නිසා අඩුපාඩු නැත. මේ පින්තූරය දැක අපේ යහලුවා හිතලා තියෙන්න කෙල්ල ඇත්තටම පින්තූරයේ ඉන්නා තරම්ම ලස්සන බවයි.
 
යහලුවාට ඇත්ත එළිකරලා සිදුවෙන්න යන විනාසය නවත්තන්නට බාර වුනේ මට (ඇයි මටම මෙහෙම වෙන්නේ). මං විස්තරේ කිව්වම යාලුවා පුදුම වෙලා ඇස් දෙක දොට්ට දාගෙන අහගෙන හිටියා. මුලින් මේ කතාව විස්වාස කලේම නෑ. ඒත් පින්තූරෙ ආයෙත් පෙන්නලා ටිකක් තාර්කික විදියට විස්තර කලාම යාලුව කතාව පිළිගත්ත. කොහොම වුනත් මිනිහ ග්‍රැෆික් බුවාගෙ වැඩ ගැන දන්නව. කොහොමෙන් කොහොමන් හරි යාලුව පස්සෙ දවසක ග්‍රැෆික් බුවාට පැත්තකට කතා කරලා හොඳ ලුණු ඇඹුල් ඇති වචනයෙන් ස්තුති කර තිබුන.




Friday, May 25, 2012

මතකයාට සතුටු දවසක්

හප්පේ... මතකයාට සතුට වැඩිකමට කොහෙන් පටන්ගන්නද කියලා හිතාගන්න බැරුව පැය ගානක් තිස්සේ බයිලා ලියලා, මකලා අන්තිමේ හිතට දැනිච්ච දේ ඒ විදිහටම ලියනවා කියලා හිත හදාගත්තා...

මතකයා ඔෆිස් එකේ නාගෙන වැඩකරන අතරේ ලොක්ක එහෙ මෙහෙ වුනු වෙලාවක හොරෙන්ම ඊලඟ පෝස්ටුව කොටන්න හිතාගෙන මතක පොත පැත්තට ඇවිත් බැලුවා. මතක පොත වෙනදාට වඩා ලස්සන වෙලා වගේ කියලා හිතිච්ච නිසා පොඩ්ඩක් එහෙට මෙහෙට ස්ක්‍රෝල් කරලා බැලුව. කිරි අප්පට බල්ලො පැනපි... අපේ දුමී අයියා නේද මේ කමෙන්ටුවක් දාල තියෙන්නේ, ඒ මදිවට මාරයා අයියත්..., තව සහෝදර සහෝදරියො සෙට් එකක්ම... හම්මේ... මෙහෙම සන්තෝස දවසක්...

මතකයාට සතුට වැඩිකමටම එකපාරටම පුටුවෙනුත් නැඟිටුනා. කොච්චර වේගෙන් නැඟිට්ටද කියනවා නම් පුටුව පෙරළුනා. දඩබඩාස්... ඔෆිස් එකේ කට්ටිය එහෙන් මෙහෙන් එබිලා බලනවා. මතකයා පුටුව කෙලින් කරලා තියලා ඊට පස්සේ කියුබිකල් අතරෙ තියෙන ඉඩේ එහෙට මෙහෙට ඇවිදිනව. (පස්සේ යාලුවෙක් කිව්ව, ඒ වෙලාවෙ මතකයාගෙ කට කනේලු තිබුනෙ). මතකයා සතුටටත් එක්ක ප්ලේන්ටියක් බොන්න හිතුවා. කලබලේට යාලුවන්ට අඬගහන්නත් අමතක වෙලා, තනියෙන්ම ගිහින් ඔෆිස් එකට ඇතුළු වෙන්න තියෙන තඩි වීදුරු දොරේ දඩාස් ගාල හැපුන... මූන රොටිය වගේ වෙන්න හැප්පුනත්, මතකයාට නම් ගානක්වත් නෑ. ඉහේ මලක් පිපුන වගේ සන්තෝස දවසක් මේක.

මතකයා අමාරුවෙන්,
අමාරුවෙන් ලියාගෙන ගිය බ්ලොග් එකට එකතුවෙලා, කමෙන්ටු දාලා මතකයාව දිරිගන්වපු ඔයාල හැමෝටම මතකයා නිහතමානීව හිස නවලා ආචාර කරනවා. ඔයාල ලියන හැම කමෙන්ටුවක්ම මතකයාට රටක් වටිනව. ඒ හැම කමෙන්ටුවකටම මතකයාගෙන් හද පිරි තුති.

දිගටම මතක පොත එක්ක ඉන්න කියලා ආරාධනා කරන ගමන්, මතකයාගේ අඩුපාඩු එහෙමත් පෙන්නලා දෙන්න කියලා නිහතමානීව ඉල්ලනවා. මතකයා සිංහල බ්ලොග්කරනයට තාම කිරි කෝඩු...

Saturday, May 19, 2012

බිල් ගේට්ස්ට වෙන්නට ගිය වින්නැහිය

මේ කියල කාලෙ වින්ඩෝස් ඔපෙරේටින් සිස්ටම් එක සීග්‍රයෙන් ජනප්‍රිය වෙන්න පටන්ගෙන තිබුනා. මයික්‍රොසොෆ්ට් කියන වින්ඩෝස් නිශ්පාදනය කරන ආයතනය ගැනත් නොයෙක් විස්තර පැතිරෙන්න ගත්තා. ඉන් එකක් තමා මයික්‍රොසොෆ්ට් ආයතනයේ අධිපති 'බිල් ගේට්ස්' ඒ ආයතනයට හොඳ මොලකාරයන් සොයන ආරංචිය. කතාව පැතිරුනු හැටියට ඉංදියාවෙ විශ්වවිද්‍යාලවල ඉගෙනගන්න කොල්ලො කෙල්ලන්ව ඉන්ටවිව් කරලා, ලොකු පඩි එක්ක රස්සාවට ගන්නවා. ඉතින් පරිඝණක තොරතුරු තාක්ශණ උපාධිය හදාරමින් හිටපු අපේ කොල්ලො කෙල්ලන්ගෙත් එකම සිහිනය වුනේ මයික්‍රොසොෆ්ට් එකේ ජොබ් එකක් අරගන්න. ඉතින් කොහොමද මේක කරන්නෙ? මොකෝ මයික්‍රොසොෆ්ට් එක දන්නවයැ අපේ කට්ටිය ගැන. පස්සෙ තමයි දැනගන්න ලැබුනෙ කට්ටිය හොරෙන් හොරෙන් 'බිල් ගේට්ස්' ට ඊ-මේල් යවනව කියලා. මම හිතන්නෙ නෑ මුන් එකෙක්ට වත් ඇත්ත 'බිල් ගේට්ස්'ට හම්බෙන්න එක ඊ-මේල් එකක් වත් යවන්න පුලුවන් වෙන්න ඇති කියලා. කවුරු හරි පිස්සෙක් 'බිල් ගේට්ස්' කියලා හදපු ඊ-මේල් එක්කකට ඔක්කොම යන්න ඇති.


කොහොම හරි මගේ හිතවත්ම බැචෙකුත් හොරෙන්ම 'බිල් ගේට්ස්' ට ඊ-මේල් යවලා. කාලයක් තිස්සෙ ඊ-මේල් යැව්වත් එක උත්තරයක් වත් නෑ. දවසක් මූ ඉන්නවා කැන්ටිමේ පුටුවක් උඩට වෙලා කළකිරිලා;
"මොකෝ මචං, සෑඩ් මූඩ් එකේ?"

"බලපන් බං මම 'බිල් ගේට්ස්' ට ඊ-මේල් කීයක් යැව්වද? අඩු ගානෙ  ඊ-මේල් එක හම්බ වුනා කියලා වත් රිප්ලයි එකක් එවන්න තිබ්බනෙ."

"අල්ලලා දාපන් බං, ඔය ඊ-මේල් ඇඩ්‍රස් එක ෂුවර් එකටම වැරදි ඇති."

"මම මේ කල්පනා කලේ ඔය 'බිල් ගේට්ස්' කාරයා කරන දේම මමත් දවසක ඕකට කරනවා."

"ඒ කියන්නෙ බිල් ගේට්ස් උඹට රිප්ලයි කලහම උඹ ගණන් ගන්නෙ නැතුව ඉන්නව?"

"නෑ නෑ, එහෙම කරන්නේ නෑ. ඕකා කරන්නෙ තමන්ගෙ කොම්පැනියට තරඟයක් දෙන කොම්පැනි ඔක්කොම සල්ලි වලට අරන් වහලා දාන එක නේ. මමත් දවසක ඔය මයික්‍රොසොෆ්ට් එක සල්ලි වලට අරන් වහල දානව".

"එතකොට ඔක්කොම හරිද?"

"ඊට පස්සෙ බිල් ගෙට්ස් ව, ගෙදර යවනවා, ගෙදර තියෙන වැඩක් බලාගෙන ඉන්න කියල. ඌ ගෙදර ඉන්නකොට ඌට තේරෙයි, වයිෆ් උදේ හවස බනිනකොට."

"ඉතින් බං උඹට බනින්න වයිෆ් කෙනෙක් නෑ නෙ. උඹ තාම බැඳල නෑ නෙ."

"මම බැඳල නැති වුනාට අපේ තාත්තා බැඳලනෙ බං. තාත්තාට කණක් ඇහිලා ඉන්නත් නෑ, මට කණක් ඇහිල ඉන්නත් නෑ." 

ඕං ඔහොමයි ලංකාවෙ ගෑණියෙකුගෙ කට නිසා බිල් ගේට්ස් රස්සාවත් නැති කරගෙන, කොම්පැනියත් වහගෙන, වයිෆ්ගෙනුත් පරිප්පු කන්න ගිහින් අනූ නවයෙන් බේරුනේ

Sunday, May 13, 2012

ලෝක මව්වරුන්ගේ දිනය

අද ලෝක මව්වරුන්ගේ දිනය. ලෝකෙ තැන් තැන්වල නොයෙක් දින මේ සඳහා සම්මත කරගෙන තිබුනත්, සාමාන්‍ය ලෝක සම්මතයක් විදිහට මැයි මාසෙ දෙවෙනි ඉරිදා 'ලෝක මව්වරුන්ගේ දිනය' කියල පිළිගන්නව.

මේ බව මූනු පොතේ මගෙ මිතුරෙක් මතක් කරල තිබුන. අවුරුද්දේ 365 දවසෙන් එක දවසක්... එකම එක දවසක් අපි අම්මාවරුන්ගේ දිනය කරගෙන. අවුරුද්දේ 365 දවසම, අවුරුදු ගනණාවක් තිස්සෙ තමන්ගෙ දාඩිය, මහන්සිය, කඳුලු මතින් අපි කාගෙත් ජීවිත් ගොඩනඟපු අපේ රත්තරං අම්මල වෙනුවෙන් එක දවසක් විතරක් වෙන් නොකර, අපේ ජීවිතේ හැම දවසකම ටික වෙලාවක් හරි වෙන් කරන එක හොඳයි කියලා තමයි මතකයාට හිතෙන්නේ. බටහිර බහුතරයක් මව් වරුන්ට වඩා මේ ලංකාවෙ අපේ අම්මලා තමන්ගෙ සැමියා, දරුවන් විතරක් නෙවෙයි රට වෙනුවෙන් කරන සේවය ඉතා විශාලයි. ඉතින් එහෙව් අපේ මව් වරුන් වෙනුවෙන් එක දවසක් මදි නේද?

ගතානුගතිකව අපේ සමාජය රඳාපවතින්නෙ අපේ මව් වරුන් විසින් ඉටු කරන අනන්ත වූ සේවය මත. අපේ ජාතියේත්, සංස්කෘතියේත්, පවුල් සංස්ථාවේත් මුර දේවතාවිය තමයි අම්මා. පිරිමි පිළිගත්තත්ත් නැතත්, අපේ හෙළ සමාජය මාතෘමූලික සමාජයක්. (මේ ගැන මීට කලිනුත් මතක පොතේ ලියවුනු බව මතකයාට මතකයක් ඇත.)

හෙළ මව් වරුන් විසින් ඉටුකරන්නා වූ නිහඬ සේවය, ඒ නිහඬ බව නිසාම අපට අමතක වේගෙන ගිහින්. ඒ ගැන කෙනෙකුට දැනෙන්නේ තමන්ගෙ රත්තරං අම්ම තවදුරටත් ඒ සේවය කරගන්න බැරි තරමටම දුර්වල වුනාම, එහෙමත් නැත්තම් සදහටම වෙන්වෙලා ගිය දවසට. අපි මොහොතකට හිතල බැලුවොත්, අපේ මව් වරුන් අතින් දෛනිකව ඉටුවන සේවය කොතරම්ද? ඇය රැකියාවක් කළද, නොකළද, ඇය අතින් රටට ඉටුවන සේවය අති මහත්. භාර්යාවක්, මවක් වශයෙන් ඇය ගෘහය පිළිබඳ සියලු කටයුතු සොයාබලන්නීය. ගෙදරදොර අස්පස් කිරීමේ, පිරිසිඳු කිරීමේ සිට, ආහාර පිලියෙළ කිරීම දක්වාත්, දූ දරුවන්ගේ අධ්‍යාපන කටයුතු පිළිබඳ සොයාබැලීමේ සිට, ගේදොර වියහියදම් පාලනය දක්වාත් සියලු කටයුතු ඇය අතින් සිදුවේ. අද මේ කටයුතු ආයම්මා අතට පත්වන්නේ මව්වරුන්ටද මුදල් හම්බකිරීමේ ආර්ථික සටනට උරදෙන්නට සිදුවන බැවිනි. නමුත් වැඩිපුර සොච්චමක් හම්බ කරගන්නට අප බිල්ලට දී ඇත්තේ පව්ලේ අනාගතයයි. කිසිදු ආයම්මා කෙනෙකුට අම්මාගේ අඩුව පිරිමහන්නට බැරිය. අම්මා තරම් ආදරයෙන් පරෙස්සමෙන් ආයම්මලාට කටයුතු කරන්නට බැරිය. එනිසා ඒ අඩුව සදහටම රස්සාවල් කරන අම්මලා ඉන්නා පවුල් වලට දැනෙනු ඇත. අනෙක් අතට මව්වරුනට ආර්ථික සටනට උරදෙන්නට සිදුව ඇත්තේ පවත්නා වූ තරඟකාරී ආර්ථික රටාවට පින්සිදුවන්නටය. තරඟකාරී ආර්ථික, සාමාජික තත්ත්වය නිසා සංකීර්ණ වන්නා වූ පවුලේ අවශ්‍යතා සපුරාලන්නට තාත්තාගේ ලේ කඳුලු තවදුරටත් ප්‍රමානවත් වන්නේ නැත.

අදටත් ගෘහණියක්/මවක් පමණක් වී තම වගකීම් සම්භාරය ඉටුකරන හෙළ කුළ කාන්තාවන් දක්නට ලැබීම වාසනාවකි. ඇය රටට කරන්නාවූ අතිමහත් සේවය මෙබඳු ලියන් නොමැති කලක රටට හොඳින්ම දැනෙනු ඇත. ඇය රැකියාවක් කර මුදල් උපයන්නේ නැතත්, ඇය තම සැමියා රැකියාවෙන් උපයන මුදල් අරපිරිමැස්මෙන් යුතුව වියහියදම්කිරීමම විශාල සෙවයක් නොවන්නේද? අනෙක් අතට බලන කල ඇය රැකියාවක් නොකලත්, අපේ රටේ ශ්‍රම හමුදාවම පෝශණය කරන්නී, ලකලැහැස්ති කොට සේවයට යවන්නි ඇයම නොවේද? ඉතින් එහෙව් අපේ මව් වරුන් වෙනුවෙන් එක දවසක් වෙන් කිරීම ඇද්ද?

සිව් හෙළයටම හෙළ මව් වරුන්ගේ පිහිටයි!

Saturday, May 12, 2012

පුලියා ගැන කතා 2: නම්බුනාම ලැබීම

කලිනුත් කියෙව්වනෙ 'පුලි' ගැන කතාවක්. මූ රට ගිය අලුත නම් අපිට ඊ-මේල් එහෙම එව්වා. ඒවා වල අන්තිමට ලියලා තිබ්බෙ මුගෙ නම 'පුට්ලර්' එහෙමත් නැත්නම් 'පුලිටෝ මුසලිනි' විදිහටයි. හැම මගුලකම ඉස්සරහට මුගේ නමේ මුල් අකුර 'පු' යන්න දාන්න මූ පුරුදු වෙලා හිටියා.කවුරුත් නිතරම පුලියට කියපු දෙයක් තමා ඔය 'පු' යන්න හැම තැනකටම දාන පුරුද්ද නම් හොඳ නෑ කියන එක; ඇයි වැරදිලා වත් නරක තැනකට 'ක'යන්නක් වැටුනොත්. ;) පුලී ගැන හැඳින්වීම නම් ඇති මගෙ හිතේ, කතාව පටන්ගමු;

මේ සිද්ධිය වෙනකොට උතුරෙ යුද්ධෙ ටිකක් සැරට ඇවිලිළා යනව. ප්‍රවෘත්ති වලටත් නිතරම උතුරෙ එක එක තැන්වල නම් කිය කිය, එතනදි, මෙතනදි සටන් ඇතිවුනා කියල කියනව. ඔය අතරෙ එක දවසක් ලෙක්චර් ඉවර වෙලා පුලියා දවල් කෑමට කැන්ටිමට යනකොට කියපි උගේ නම තිබ්බයි කියල ලංකාවෙ ගමකට. බඩගින්නෙ එතන හිටපු එවුන් ඔක්කොම නිකන් තෝන්තුවෙලා ගියාවගෙ වුනා.

'අනේ පලයන් බං උඹේ නම ලංකාවෙ ගමකට දාන්න ඒ ගමේ ඉන්න මිනිස්සුන්ට පිස්සුද?'

ඔන්න ඉතින් පුලියා අන්දකයිප්පු කාලා වගේ කියවන්න ගත්ත.
'නෑ නෑ, මේ නම දැම්මෙ දැන් නෙවේ. හුඟ කාලෙකට ඉස්සර. මං හිතන්නෙ මම මීට කලින් ඉපදිලා ඉන්න ඇත්තෙ එහෙ. මම කවදත් මිනිස්සුන්ට පිහිටවෙන නිසා මගෙ නම තියලා තියෙනව ගමට'.

'ඉතින් උඹ කොහොමද ගිය ආත්මෙ නම දන්නෙ?'

'හා... මගෙ නම හරි ශ්‍රේෂ්ඨ නමක්නෙ. ඉතින් මම දිගටම මේ නම තමා දාගෙන ආවෙ'. මූ හරියට කියන්නෙ උපන් ගමන් අම්මට කතා කරලා 'අම්මෙ මට පුලි... කියලා නම තියන්න' කිව්ව වගේනෙ. හැබයි ගොයියගෙ හැටි දන්න නිසා කවුරුවත් වාද කරන්න ගියෙ නෑ.

'ඒ කියන්නෙ උඹ ගිය ආත්මෙත් පුලි...'

'ඔව්, ගිය ආත්මෙ විතරක් නෙවෙයි, කලින් ආත්ම ඔක්කොගෙම මම පුලි... තමා'.

'හරි දැන් ඔය අවාසනාවන්ත නම තියෙන ගම තියෙන්නෙ කොහෙද?'

පුලියට කෙන්තියි. ඔරවලා බලනව. 'ඕනෙ නෑ, උඹලට වටිනකමක් නෑ ඒ ගමේ මිනිස්සුන්ට වගෙ.' ඔන්න පුලියා අගේ කරන්න පටන්ගත්ත. මූ දැන් දිගට හරහට ගමේ මිනිස්සුන්ගෙ ගුණ වර්ණනා කරනව. තමන්ගෙ හොරනෑව තමන්ම ගහගන්නව වගේ, ඒ අස්සෙ 'පුලි'ගෙ ගුණ වර්ණනාවත් යනව. කොහොමෙන් කොහොමෙන් හරි කෑම කාල ඉවරවෙනකන්ම මූ ඔය කතාවම තමයි. හැබයි කිව්වෙ නෑ මොකද්ද මේ අරුම පුදුම ගම කියල අපි අහල නැති.

අන්තිමේදි කාල ඉවර වෙලා ඊලඟ ලෙක්චර් එකට යනගමන් කට්ටියම පින්සෙන්ඩු වෙලා මුගෙන් ගමේ නම ඇහුව.

පුලිය කියනව, 'මමත් මේක දැනගෙන හිටියෙ නෑ. ඊයෙ හමුදාවෙන් තමයි මටත් කිව්වෙ'.

වැඩේ අපි හිතුවට වඩා සීරියස් වගේ. කවුරු හරි පිස්සෙක් 'පුලිගම' වගෙ නමක් දාලද කියල ෂුවර් නැති තත්ත්වයක් තමා උදාවේගෙන එන්නෙ. 'උඹට ආමි එකෙන් කෝල් කරලද කිව්වෙ?'

'නෑ නෑ. මේක කිව්වෙ ඊයෙ රෑ TV එකේ ප්‍රවෘත්ති වලට. එතකොට තමා මාත් දන්නෙ'.

'ඉතින් අපිත් ප්‍රවෘත්ති බැලුවනෙ. ඔහොම එකක් නම් කිව්වෙ නෑ'.

'අන්න ඒක තමා කියන්නෙ, උඹලගෙ අවධානය බිංදුවයි. කොහොමද ඔහොම ඉගෙනගන්නෙ?'

'හරි හරි, අවධානය  තියෙන එකා කියපන්කො'.

'උඹල දන්නවද ඊයෙ දරුණුවට සටන් තිබ්බෙ කොහෙද කියල?'

'මතක නෑ බන්. අපේ අවධානය බිංදුවයිනෙ.'

'ඊයෙ දරුණුවට සටන් තිබ්බෙ මගෙ නම තියෙන ගමේ, පුලියන්කුලමෙ'.

Thursday, May 3, 2012

පාර දිගට එළි බල බල... පසුවදනක්

මේ පෝස්ට් එක (පාර දිගට එළි බල බල...) කියවපු මගේ හිතවතෙක් එක්ක කරපු සංවාදයක් නිසා මේකට පසුවදනක් එක්කරන්න හිතුනා.

බොහොම දෙනෙක් වාහන එලෙව්වට ලංකාවෙ මාර්ග නීති ගැනවත් පොදු දේපළක් වන මහා මාර්ගය භාවිතා කරද්දි පිළිපදින පොදු අනුග්‍රාහකත්වය (Common Curtsey) ගැනවත් වැඩි අවබෝධයක් නැති බවයි පේන්නේ.

ලංකාවෙ මාර්නීතිය ඇතුළත් 'Highway Code' එක මෙතනින් කියවන්න. මේ කරුණු අපි හැමදෙනාම පිළිපැද්දොත් කාටත් කරදර අඩු වේවි. ඒ වගෙම මාර් අණතුරුත් අඩු වේවි.

නීතිය ලියවිලා තියෙන නිසා උවමනාව තියෙන කෙනෙකුට හොයාගෙන කියවන්න පුලුවන්. නමුත් Common Curtsies කියෙන්න කොහෙවත් ලියවෙච්ච දෙයක් නෙවෙයි නෙ. ඒ නිසා ඒ ගැන ලියන්න අද මතක පොතේ පිටුවක් වෙන් කරනව.


මට මතකයි ටික කාලෙකට කලින් තමන්ගෙ පිටිපස්සෙන ආපු වාහනේ නලාව ශබ්ද කරල ඉස්සර කරන්න ඉඩක් ඉල්ලුවහම ඉදිරිපසින් තියෙන වාහනේ තමන්ට පුළුවන් තරම් අයිනට කරලා සංඤාවකුත් දෙනව ඉදිරිය පැහැදිලියි හෝ පැහදිලි නෑ කියල. ඉස්සර කරලා යන වාහනේ යන්නේ තමන්ට ආරක්ෂාකාරීව යන්න ඉඩ සලස්සපු රියදුරාට නලාව ශබ්ද කරලා 'බොහොම ස්තුතියි' කියල. ඒත් අද එහෙම රියදුරන් දකින්න ලැබෙන්නෙ බොහොම කළාතුරකින්. 

රියදුරන් තමන්ගෙ නොසැළකිල්ල නිසා හිරිහැරයක් සිදුවුනු වෙනත් වාහනයක් නලාව ශබ්ද කරලා ඒ ගැන දැන්වුවොත් ඒ ගැන ලජ්ජාවට පත් වුනා. ඒ හරහා තමන් ආයෙමත් ඒ වරද නොකරන්න සනිටුහන් කරගත්තා. නමුත් අද...?

මම අහල තියෙනව පළපුරුදු රියදුරන් කියන තවත් කතාවක් තමා 'පිටිපස්සෙන් ආපු වාහනෙන් හෝන් පාරක් කෑවනෙ', වැනි වදන් පෙළවල්. 'හෝන් පාරක් කෑව' කියල ඔවුන් කියන්නේ හරියට නිකන් 'කනේ පාරක් කෑව' කියන ලැජ්ජාවෙන්. නමුත් අද ඉන්න එකාලට බැහැල ගිහින් කනේ පාරක් දුන්නත් ලැජ්ජාවක් නෑ.

මම පුංචි සන්දියෙ අහල තියෙනවා ලොරි වගේ බර වාහන ල වැඩකරන ක්ලීනර් ලා කියනවා 'අහවල් රියදුරා කහට තේ 24න් යාපනේ ඉඳන් කොළඹ ආවා' වැනි කථා. මේ කහට තේ 24 කතාව පරන රියදුරෙකු ගෙන ඇහුවම ලැබුනු උත්තරේ තමයි, 'මහත්තයෝ අපි තේ බොන්න පුරුදු වුනේ මේ ඩ්‍රයිවර් රස්සව නිසාම තමා. මේ තඩි ලොරියක් පටු පාරකට දැම්මම පාරම ඇහිරෙනව. ඉතින් අපි පුරුදු වුනා අපේ පස්සෙන් හිරවෙන වාහන ටික යන්නත් එක්ක මඟ තැන් තඇන් වල ටික වෙලාවක් නවත්තන්න. ඔය නවත්තපු එකේ ප්ලේන්ටියකුත් බීලම යන්න.' ඔන්න ඔහොමයි පරන බරවාහන රියදුරන් තමන් එලවන වාහනය නිසා අනුන්ට වෙන අවහිරය වැලැක්වුවෙ. නමුත් අද...?

ඒ වගේමයි කඳුකර මාර්යක ගමන් කරන වාහන නිතරම කන්ද නඟින වාහනයට ඉඩ දීම. බර පටවගෙන අමාරුවෙන් කන්ද නඟින කෙනාට ලබාදුන්නු අනුග්‍රහය අපේ  පැරැන්නො ඒ විදිහටම වාහන වලටත් ලබාදුන්න. ඒ වගේම තමයි දුර්ඝ මාර්ඝයක නිතරම බෑවුම පැත්තෙන් ධාවනය වන වාහන වලට ඉඩ ලබා දීම. නමුත් අවාසනාවකට වගේ මේ දේවල් දන්න, පිළිපදින අය අද ඉතාම ස්වල්පයයි ඉන්නෙ. 

රථවාහන තාක්ශණයෙන් නොදියුනු යුගයේ මේ දේවල් මිනිස්සු අකුරට පිළිපැද්දා. අපි දියුනු වෙලා කියල හිතාගෙන ගිහින් තියෙන්නෙ පස්සට කියල හිතෙන්නෙ නැද්ද? තාක්ශණය දියුනු වෙලා මිනිස්සු පිරිහිලාද?

මේ මට මතක් වෙච්චි ටිකක් විතරයි. ඔබට?